vrijdag 8 februari 2013

Paris, je t'aime!

Bonjour chers amis!
We zijn sinds gisteren terug van 3 heerlijke dagen Parijs, een cadeau dat ik vorig jaar voor mijn 50ste verjaardag gekregen had van mijn dierbare echtgenoot. Mijn zus en haar man hadden vorige zomer voor hun 25ste huwelijksverjaardag namelijk van de kinderen een Bongobon Parijs gekregen, en omdat ze het niet zagen zitten om alleen te gaan, hebben wij ons dan maar "opgeofferd" om mee te gaan. Het was hun eerste bezoek aan Parijs en dus konden ze wel een gids en een tolk gebruiken en vermits het reeds onze derde keer was, mochen we hen de mooiste plekjes van de lichtstad laten zien.
Nadat de Thalys ons vorige dinsdag veilig in het Gare du Nord gebracht had, we de innerlijke mens versterkt hadden en de koffers in ons hotel hadden afgezet, trokken we met de metro richting Père Lachaise, het meest bekende kerkhof van Parijs, wat zeg ik... misschien wel van de wereld.
Cimetière Père Lachaise is in elk seizoen een bezoekje waard.

Theo poseert op Père Lachaise
 Op zoek naar het graf van Jim Morrison raakten we een beetje verdwaald op het 44 ha (!) grote kerkhof. Een al wat oudere heer die zag dat we de weg kwijt waren, sprak ons aan. Hij bleek een voormalig gids van het kerkhof te zijn en was  blij ons te kunnen helpen. Op de koop toe stelde hij voor ons een tijdje te begeleiden en ons uitleg te geven, een geste die wij graag aanvaardden. Vergezeld van onze persoonlijke gids vonden we niet alleen het graf van Jim Morrison (dat er trouwens armzalig bij lag) maar werden we verwend met de sappige en grappige verhalen van deze zeer "aimable" man.

Abélard en Héloise

Het graf van de schilder Pissaro

Mijn zus bij het graf van Frédéric Chopin. In het graf bevindt zich het lichaam van Chopin zonder zijn hart. Dit werd volgens zijn laatste wilsbeschikking na zijn dood in 1849 in een gouden urne overgebracht naar Polen, zijn geboorteland waaraan hij met hart en ziel verknocht was.
Het graf van Jim Morrison. De marmeren buste die zich vroeger op de grafsteen bevond werd  door vandalen gestolen.
Vanuit Père Lachaise ging het met de metro verder richting Montmartre. Daar bezochten we eerst de Basilique du Sacré Coeur die in 1914 voltooid werd en waarvan de eerste steen werd gelegd in 1875. De basiliek werd gebouwd  ter herdenking van de 58.000 doden die vielen in de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871 en is gewijd aan de Heilig Hartverering. De 237 treden hebben we niet beklommen. In plaats daarvan namen we de Funiculaire die je mits betaling van de prijs van 1 metroticket naar boven brengt.

De Sacré Coeur Basiliek badend in een februarizonnetje.
De funiculaire bij de  Sacré Coeur.

De Eiffeltoren  bij zonsondergang gezien vanaf de Sacré Coeur.

Op Montmartre, vlakbij de Sacré Coeur ligt "La Place du Tertre" (= Heuvelplein) waar schilders en portrettekenaars aan het werk zijn. Het pleintje lag er wat verlaten bij nu de meeste artiesten het blijkbaar nog wat te koud vonden om er hun werk ten toon te stellen. 



Vanaf  Place du Tertre had ik een korte wandeling uitgestippeld die ons helemaal terug aan de voet van de heuvel bracht tot op de Place Pigalle vlakbij de Moulin Rouge met op de route een aantal leuke bezienswaardigheden. Hier volgen de foto's :

Au Lapin Agile, een 19de eeuws Cabaret en Café.

Clos Montmartre, de wijngaard van Montmartre


Place Dalida met haar standbeeld.

La Maison Rose, door vele kunstenaars geschilderd, o.a. ook door de impressionistische schilder
 Maurice Utrillo de enige van de impressionisten die niet alleen in Montmartre geleefd heeft maar ook in deze wijk geboren is. 

La Moulin de la Galette, één van de twee overgebleven molens van Montmartre. Oorspronkelijk waren er 14 molens op Montmartre om graan, bloemen, druiven of kalksteen te malen. De Moulin de la Galette werd in 1717 gebouwd  en dankt zijn naam aan het feit dat de toenmalige eigenaars-molenaars een fijn koekje (een galette) serveerden bij een glas melk.   In 1860  werd de molen omgevormd tot een balzaal. Renoir schilderde er zijn bekend schilderij
"Bal du Moulin de la Galette".

Muurschildering op het binnenpleintje van Moulin de Galette dat nu een restaurant herbergt. Als je de molen wil zien moet je even door de poort het binnenpleintje opstappen.

Rue Lepic 54 waar Vincent Van Gogh gedurende 2 jaar inwoonde bij zijn broer Theo.

De alomgekende Moulin Rouge op Place Pigalle.  De molen zelf is uiteraard slechts een namaakmolen.

Dit was dag 1 van ons verblijf in Parijs.  Het vervolgverslag is in de maak en deel ik graag binnenkort met jullie!
A la prochaine!
Els.




3 opmerkingen:

  1. Hoi Els Ik krijg gewoon zin om eens daar te gaan kijken maar dat gaat volopig niet lukken.
    maar de foto's en je verhaal geven me een mooie kijk daar van.
    dank je wel Groetjes Peter en Wendy.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Els, het zijn zeer herkenbare plaatjes, we hebben deze plaatsen jaren geleden ook bezocht en vind het nog altijd de moeite om naar jouw foto's te kijken.
    groetjes
    Lisiane

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh my goodness what a wonderful trip you had Els! I can't remember the last time I took a vacation but that's the best part of blogland ~ I get to go on mini vacations through my friend's postings! Thank you so much for sharing!
    ♥Sharon

    BeantwoordenVerwijderen