zaterdag 23 mei 2015

Op zoek naar kunst tussen de glammer en de glitter aan de Côte d'Azur - deel 5

In het laatste deel van deze reeks wil ik jullie laten meegenieten van onze laatste dag en avond aan de Côte d'Azur. 
Een bezoek aan Grasse stond al heel lang op ons verlanglijstje. Grasse bevindt zich op ongeveer 18 km van Cannes en op ongeveer 43 km van Nice.  Een ideale gelegenheid dus om de de parfumstad die Patrick Süskind zo mooi beschrijft in zijn boek "Het Parfum" te bezoeken.

Onze eerste stop werd een bezoek aan één van de 3 grote parfumhuizen van Grasse : parfumerie Fragonard. De andere 2 zijn Galimard en Molinard, en als je voldoende tijd hebt, zijn deze 2 zeker ook een bezoek waard.
De kunst van het maken van parfum wilden we wel eens van dichtbij bestuderen. Helaas was de rondleiding met gids door de laboratoria net vertrokken en moesten we zelf op ontdekking uitgaan, maar onze zoon Maarten, die een gepassioneerd parfumliefhebber is, verschafte ons graag tekst en uitleg.



Geuren ontdekken.

De zeepjesfabriek.
Grapje van één van de medewerkers bij Fragonard : ook dit is "kunst".

Na Fragonard en een lekkere Franse lunch was het Musée International de la Parfumerie aan de beurt.
Voor dit museum moet je echt wel minstens een halve dag uittrekken. Je krijgt er in chronologische volgorde de hele geschiedenis van de parfumkunst voorgeschoteld en de uitzonderlijke collectie van parfum gerelateerde voorwerpen is betoverend mooi. Welkom in de wereld van het parfum...










Een "parfumorgel"
Ook de stad Grasse zelf is super leuk om te ontdekken. En zeg nu zelf : wat is er leuker dan verloren lopen in smalle steegjes tussen middeleeuwse gebouwen om op iedere hoek of pleintje weer iets nieuws en boeiends te ontdekken. In de zomer is het er op de koppen lopen maar toen wij er waren (eind april) was het er aangenaam rustig en konden we er ongestoord genieten van al dat moois.

Enkel weetjes :
• Over de hele wereld zijn slechts een veertigtal mensen in staat om een totaal nieuw parfum samen te stellen. De meeste van deze 'neuzen' wonen of woonden in Grasse. Alleen in Grasse en in Versailles bestaan gespecialiseerde neuzenopleidingen.
• Deze 'neuzen' werken maar zo'n twee uur per dag, want meer kan je neus niet aan.
• Grasse werd dé parfumstad omdat het er heel erg stonk. In de 18de eeuw vestigden zich hier heel wat leerlooierijen, waar de huid van koe werd verwerkt tot leer. Om de stank te neutraliseren, gebruikten de inwoners jasmijn en rozen. (bron : "Zin in meer")

Le parfumeur.


Nadat we Maarten terug op zijn appartement in Cannes hadden afgezet (hij moest namelijk om 17.00 u terug beginnen werken op zijn stageplaats) vertrokken we al wandelend richting Le Suquet, het oude oorspronkelijke vissersdorpje waarrond de stad Cannes is gebouwd en dat nu "slechts" een wijk van Cannes is. Maar deze wijk is in mijn ogen absoluut het betere en mooiere deel van Cannes. Ver weg van de glamour en glitter van de Boulevard de la Croisette, kun je hier heerlijk slenteren in de pittoreske straatjes tussen de eeuwenoude gebouwen, en vooral ook klimmen tot helemaal bovenop de heuvel waar het Château de la Castre ligt en de kerk Notre Dame de l' Esperance. Vandaar uit heb je een prachtig zicht over "le vieux port" en de baai van Cannes.

Muurschildering op de zijgevel van het busstation aan de voet van de heuvel van Le Suquet.


Zicht op le Vieux Port.

Eeuwenoude steegjes in Le Suquet.
"Als je lekker en goedkoop wil eten moet je in de straatjes gaan waar de Fransen gaan eten", zei Maarten al de eerste avond dat we in Cannes aankwamen.
Eén van die straten is de Rue Meynadier die begint aan de voet van de heuvel van Le Suquet en een heel eind doorloopt tot in het centrum van Cannes.



Wij vonden er een piepklein restaurantje, La Farigoule genaamd. Je kan er een heerlijk driegangenmenu eten voor maar 16 euro en aan het einde van de maaltijd was de eigenares zo gul om ons ook nog eens een zelfgemaakt likeurtje te laten proeven.


Om de avond en ons verblijf in Cannes af te sluiten maakten we nog een laatste avondwandeling langs het strand en de Boulevard de la Croisette.





Le Capitaine, de zingende clochard ...
Dan is Cannes misschien wel op zijn mooist : als de toeristen verdwenen en de stranden leeg zijn...

Lieve groetjes,
Els









zondag 17 mei 2015

Op zoek naar kunst tussen de glammer en de glitter aan de Côte d'Azur - deel 4

Als je Nice bezoekt vanuit de omgeving, neem je best de trein naar Nice want zoeken naar een bovengrondse parkeerplaats is tijdverlies en ondergronds parkeren is zeer duur.
Ook wij verloren heel veel tijd met het zoeken naar een parkeerplaats in de buurt van het Musée Chagall en  het Musée Matisse die beiden een stukje buiten het centrum gelegen zijn. Uiteindelijk zijn we terug afgedaald naar het centrum van de stad om daar ondergronds te parkeren.
Als je een hele dag in Nice bent is het nuttig om eventueel de Hop-on Hop-off bus te nemen die beide musea als halte aandoet.
Wij hebben naar het Musée Chagall gewandeld en voor het Musée Matisse was er helaas onvoldoende tijd over.
Chagall voorstellen is voor de meesten onder jullie waarschijnlijk niet nodig.  Het museum zelf herbergt een hele mooie collectie schilderijen die de Joods-Russische schilder ons heeft achtergelaten. Bij de ingang van het museum kun je een audiofoon krijgen met uitleg over elk schilderij, maar ik koos ervoor om dit niet te doen en gewoon mijn ogen de kost te geven. Bovendien was er op dat ogenblik net een klas Franse leerlingen aanwezig die uitleg kregen van een gids en ik vond het heerlijk om "weer eens op de schoolbanken te zitten".
Hier volgen enkele foto's :






Nice zelf viel net als Cannes een beetje tegen. De Place Masséna, volgens de reisbrochures "THE place to be",  lag er een beetje verlaten bij . Ik had op zijn minst enkele straatkunstenaars verwacht, maar behalve een paar voetbalkunstjes van een groepje studenten was er niet veel te beleven.  Ook de Promenade des Anglais voldeed niet aan de verwachtingen, met uitzondering van enkele mooie gebouwen.



Vanaf  Nice kan je 3 toeristische routes naar Menton nemen : de Grande Corniche, de Corniche Moyenne en de Petite Corniche.
Wij namen de Corniche Moyenne tot in Monaco. Onderweg genoten we van de prachtige vergezichten en maakten we een lunchstop in het schilderachtige dorpje Eze-village. De steile klim naar boven loont zeker de moeite. Ook hier weer verkeersvrije smalle straatjes met leuke galerijtjes en kleine restaurantjes zoals in Saint-Paul-de-Vence, en op de koop toe spectaculaire vergezichten. Een tussenstop meer dan waard!


Vergezicht vanaf de Corniche Moyenne

Eze-Village

Eze-Village

Eze-Village

Van daaruit ging het verder naar Monaco. Een paar uurtjes is absoluut meer dan genoeg om Monaco te bezoeken, behalve als je natuurlijk uitgebreid wil gaan shoppen.
Het Prinselijk Paleis kun je te voet bereiken langs een speciaal daarvoor aangelegde wandelweg. Van daaruit kun je ook het oude Monaco-ville bezoeken. Dit stuk middeleeuwse wijk van Monaco ligt vlak bij het paleis op dezelfde zestig meter hoge rots. Het wordt ook wel gezien als de hoofdstad van het prinsdom. Door de zeer smalle straatjes doet het erg knus en zeer dorps aan, maar het is helaas ook heel erg toeristisch.
Vanop het plein voor het paleis heb je bijna een 360° zicht op Monaco.









Onze laatste dag en avond aan de Côtes d'Azur hebben we doorgebracht in de parfumstad Grasse en in het oude stadsgedeelte van Cannes.
Maar daarover meer in het 5de en laatste deel van dit reisverslag.
Groetjes,
Els

dinsdag 12 mei 2015

Op zoek naar kunst tussen de glammer en de glitter aan de Côte d'Azur - deel 3

Hallo lieve bloglezers,

Het huis waar Pierre-Auguste Renoir de laatste 12 jaren van zijn leven doorbracht, is gelegen aan de Chemin des Collettes in Cagnes-sur-Mer, meer bepaald in een prachtige boomgaard met eeuwenoude olijfbomen.
Hij vestigde er zich met zijn familie in 1908 en schilderde er tot aan zijn dood in 1919, ondanks de verlammingen aan zijn armen en handen omwille van reumatoide artritis. Om toch nog te kunnen schilderen liet hij de penselen aan zijn handen vastbinden.  In het huis bevinden zich een 11-tal originele werken van Renoir, originele foto's en een heleboel attributen en meubels die een bezoek aan het huis in Haute-Cagnes absoluut te moeite waard maken.






Zijn rolstoel, schildersezel en palet.

Het uitzicht over Haute-Cagnes vanop het balkon.

Het atelier in de olijfbomentuin.
Sinaasappelen in overvloed.




Als je door de tuin wandelt of van het uitzicht geniet vanop het balkon, begrijp je waarom Renoir hier de laatste jaren van zijn leven wilde slijten.
Wie meer wil weten over de laatste levensjaren van Renoir raad ik de film uit 2012 aan die regisseur Gilles Bourdot over de schilder maakte. Meer info vind je op :  http://www.imdb.com/title/tt2150332/?ref_=nv_sr_1 . De film werd helaas niet opgenomen op het domein in Cagnes-sur-Mer maar op een andere locatie.

Groetjes,
Els