In de voetsporen van de Impressionisten (deel 2)

Dag 3 van onze reis was zaterdag 14 juli, de nationale feestdag  in Frankrijk, een dag waarop de meeste musea gesloten zijn. Het was daarom de bedoeling om die dag een aantal kleinere plaatsjes langs de Seine te bezoeken op verschillende wandelpaden langs welke er borden geplaatst zijn met daarop een afbeelding van het schilderij dat de respectievelijke impressionisten daar ter plaatse gemaakt hebben en met informatie over de schilder. Maar gezien het hele traject nogal uitgebreid was, wilden we de route van wandelpad tot wandelpad afleggen met de auto. Helaas… overal botsten we op wegversperringen die de wandelroute langs de Seine voor alle verkeer afsluiten op zon- en feestdagen. Na toch enkele keren tevergeefs te hebben geprobeerd, hebben we het opgegeven. De enige plaats die we met de auto konden bereiken, was “L'Île des Impressionists”  in Châtou waar zich la maison Fournaise bevindt en waar Renoir zijn fameuze “Le déjeuner des Canotiers” schilderde. Mooie locatie maar helaas omwille van de nationale feestdag waren ook hier het museum en het restaurant gesloten.

We zijn dan maar doorgereisd naar Vétheuil, één van de woonplaatsen van Claude Monet (mijn favoriet onder de impressionisten!),  waar we de Eglise de Notre-Dame hebben bezocht, de kerk die hij meer dan 60 x heeft geschilderd, en we brachten ook een bezoekje aan het graf van zijn eerste echtgenote, Camille Doncieux.

Dan zijn we verder gereisd naar Vernon om daar te overnachten in het statige Hotel de Normandy om de volgende dag al vroeg uit de veren te kunnen om als eerste te gaan aanschuiven voor wat voor mij persoonlijk het hoogtepunt van deze reis was (en nog is) : “La maison et les jardins de Claude Monet” in Giverny.

Vermits we er zo vroeg op de ochtend reeds waren, moesten we dus niet lang aanschuiven (we waren niet de eerste!) en konden we het domein bezoeken vóór de grote massa (vooral Engelsen en Japanners) toestroomde.  In het atelier met de grote glasramen om het licht te doen binnenstromen,  heeft men nu een gigantisch grote museumwinkel ondergebracht (Monet zou dit absoluut niet leuk hebben gevonden!) en om de tuinen en het huis te bezoeken of terug te verlaten, moet je langs deze winkel passeren.

Dan het huis : ik kan de emoties die mij overspoelden toen ik zijn zitkamer binnenkwam moeilijk beschrijven. De kamer was net zo ingericht als ze oorspronkelijk was : met copies van zijn schilderijen opgehangen rondom de hele kamer en met de oorspronkelijke meubels en chaise-longue.  De hele kamer ademde Monet uit. Op één of andere manier voelde ik me hier echt thuiskomen. Dan de rest van het huis : één groot kleurenpalet, alsof hij zijn tubes verf erover had uitgestrooid. De eetkamer in het geel, de keuken in het blauw en wit, de slaapkamers in diverse kleuren met de groene raamkozijnen. En dan overal die mooie Japanse prenten : gewoonweg prachtig! 

Helaas mochten we in het huis geen foto’s nemen, dus voeg ik hier maar enkele foto’s toe die ik op internet heb gevonden. De foto’s van de buitenkant en van de tuin zijn van mezelf.

En dan ging het verder in zijn tuin : een streling voor  het oog, prachtige kleuren, een schilderij op zich. En dat was ook waarvoor hij leefde en wat hij met zijn tuin probeerde weer te geven : licht en kleur.

Om zijn beroemde vijvertuin met waterlelies te bezoeken moet je even door een voetgangerstunnel de weg over. Ook daar weer hetzelfde gevoel van  thuiskomen. Twee bootjes lagen er verlaten bij op de vijver, een eendenechtpaar ondernam met de pasgeboren kleintjes de eerste zwempogingen, de waterlelies bloeiden zoals weleer…  Er was maar één element te veel in deze wondermooie watertuin : toeristen!  Maar toch heb ik er met volle teugen van genoten en de mooie beelden staan op mijn netvlies gebrand om ze te blijven herinneren.

Ondertussen was het al middag geworden, tijd voor een lekkere lunch in “L’ancien Hôtel Baudy”, het hotel  en café waar destijds de kunstenaars logeerden die Giverny bezochten, en waar zich aldus een hele kunstenaarskolonie nestelde. Het hotel dat nu alleen nog restaurant is, ademt nog steeds dezelfde 19^de eeuwse sfeer uit en je krijgt er tegen brasserieprijzen een lekkere maaltijd voorgeschoteld.

Verder hebben we het graf van Claude Monet nog bezocht, een familiegraf waarin ook zijn tweede echtgenote Alice Hoschedé, zijn zonen en zijn stiefdochter Blanche begraven liggen.

In de late namiddag bezochten we nog het Musée A.G. Poulain te Vernon, waar enkele schilderijen van Monet maar ook van Blanche, zijn (lievelings-)stiefdochter en  -schoondochter (want ze was gehuwd met zijn zoon, haar stiefbroer).  Ook hier had ik naar uitgekeken want de schilderijen van Blanche zijn eerst en vooral minder bekend en ze zijn verspreid over verschillende musea. Ook hier hingen er maar enkele. Maar het verhaal van Blanche is voor een andere keer…

En zo was de dag weer goed gevuld en snel voorbij en reisden we door naar onze volgende 

slaapplaats : Honfleur.

Tot zover deel 2. De rest volgt later. 

Ik hoop dat jij lieve lezer op deze manier een beetje kan meegenieten van onze belevenissen. Ik heb er in ieder geval met volle teugen van genoten. Als je het leuk vindt, laat een reactie achter, dan weet ik dat je hier was.

Lieve groetjes,

Els

In de voetsporen van de Impressionisten (deel 1)

Hallo iedereen,

We zijn ondertussen al weer enkele dagen terug van vakantie en behalve 3 grote manden strijk die nog te wachten staan (hè bah) lijkt het alsof we nooit zijn weggeweest.  Toch houden we er zeer mooie herinneringen aan over en zou ik enkele mooie bezienswaardigheden hier met jullie willen delen.

We hebben in Noord-Frankrijk een rondrit van een 9-tal dagen gemaakt  “in de voetsporern  van de impressionisten”.  Onze eerste plek waar we neerstreken, was Senlis, een klein stadje ten noorden van Parijs. Nog niet voor de impressionistische schilderkunst, maar voor de werken van Séraphine Louis (ook Séraphine de Senlis genaamd), een eenvoudige werkvrouw die met zelfgemaakte verf prachtige schilderijen maakte. Als je echt in haar geïnteresseerd bent, moet je zeker de film “Séraphine”  uit 2008 eens bekijken. Hier een link naar IMDB met info over de film : http://www.imdb.com/title/tt1048171/.  

Het pas gerenoveerde Musée d’art et d’archéologie de Senlis waar enkele van haar werken tentoongesteld hangen, is zeker en vast de moeite van een bezoekje waard, ook wat betreft de mooie archeologische vondsten .

Vandaar  ging het verder naar Auvers-sur-Oise waar we een hele namiddag voor hebben uitgetrokken. Auvers-sur-Oise was in de 19 de eeuw  en ook nog begin 20^ste eeuw de plek bij uitstek voor  impressionistische schilders om er zich al dan niet tijdelijk te vestigen. O.a. Pissaro, Daubigny, Cézanne, Boggio en  Berthe Morisot schilderden er, en niet te vergeten de meest bekende schilder waardoor Auvers-sur-Oise zijn bekendheid heeft verworven :  Vincent Van Gogh.  Als je door de kleine straatjes van Auvers wandelt, heb je voortdurend het gevoel hem op één of andere straathoek tegen te komen met zijn schildersezel, zijn palet en zijn penselen en verf onder zijn arm, op zoek naar een mooie plek om op doek te vereeuwigen.

We hebben in Auvers het Château d’Auvers bezocht, waar we het “parcours spectacle, un voyage au temps des impressionistes” hebben gedaan, een visueel spektakel in een 19^de eeuws decor met projectie van tientallen impressionistische schilderijen. Heel leuk om te doen! En in het museumwinkeltje kan je nog de echte absint kopen met het speciale lepeltje voor het klontje suiker, net zoals men destijds absint dronk.

In Auvers zelf hebben we daarna de Auberge Ravoux bezocht. Dit is de herberg waar Vincent destijds een kamer huurde voor 3,5 FF (de goedkoopste kamer die hij kon vinden) en je  kan die kamer onder begeleiding van een gids (en mits betaling) bezoeken.  Terwijl ik de trappen naar de kamer beklom, beklom mij ook een gevoel van eenzaamheid. In de trappenhal en de gang naar de kamer, hing een vochtige geur  en de kamer zelf is met uitzondering van 1 stoel, volledig leeg. Destijds stond er nog een bed bij  en ik kan mij zo voorstellen hoe Vincent zich daar gevoeld moet hebben.  Toch heeft hij in Auvers tijdens de zeer korte periode dat hij er verbleef (van mei 1890 tot 27 juli 1890, de dag dat hij zichzelf met een revolver in de borst schoot) niet minder dan 70 schilderijen gemaakt.  We bezochten daarna het kerkhof van Auvers waar hij naast zijn broer Theo begraven ligt.

Auvers-sur-Oise is zeker de moeite waard voor wie wil rondwandelen in een stadje dat nog steeds de sfeer van de 19^de eeuw uitademt. Ook het huis van “Le docteur Gachet”, de dokter die  Van Gogh destijds behandelde en die zelf ook een groot kunstliefhebber was, is de moeite waard. Zo ook de “Eglise de Notre Dame” die door Van Gogh zo mooi op doek werd vereeuwigd.

Tot zo ver deel 1. De rest volgt later want nu ga ik strijken, echt waar...

Groetjes en voor degenen die nog vakantie hebben: geniet ervan!   

Degenen die al terug aan het werk zijn, wens ik veel werklust toe!

Els

Een nieuw schilderij voor mijn zus

Hallo allemaal,
Eindelijk heb ik het af : het schilderij dat ik voor mijn zus gemaakt hebt en dat weldra, als het voorzien is van een laagje beschermende vernis, in haar woonkamer boven haar buffetkast zal hangen.
Vandaag ben ik al eens gaan uitproberen of het wel bij haar meubels en behangpapier past. En we zagen allebei dat het goed was.  Het doet wel even raar te zien dat één van mijn schilderijen nu echt bij iemand in de huiskamer zal hangen. Tot nu toe heb ik alles wat ik geschilderd heb, alleen maar voor mezelf gehouden, en ik heb nog geen enkel schilderij tegen de muur gehangen, zelfs niet mij thuis. Maar daar komt binnenkort verandering in.

Hier volgt mijn werk : het zijn drie doeken van 70 x 60 cm.
Ben benieuwd wat jullie ervan vinden...

Lieve groetjes,
Els

Op zoek naar de juiste weg.

Hallo lieve lezer,
Heb jij ook wel eens het gevoel niet te zijn zoals de anderen? Een zonderling te zijn die om één of andere reden hier op deze aardbol terecht is gekomen en die  niet weet met welk doel dit leven geleefd moet worden? Ik moest toevallig vandaag in dat verband weer denken aan een film die ik een tijdje geleden gezien heb : "Phoebe in Wonderland", een film over een eerder zonderling doch hoogbegaafd kind, Phoebe,  dat er voor haar omgeving een aantal rare gewoontes op na houdt en hierdoor niet lijkt te passen bij de rest van de wereld. Haar lerares die wel oog heeft voor de bijzondere gaven van Phoebe, vangt haar op en geeft haar de hoofdrol in het schooltoneelstuk "Alice in Wonderland", het favoriete sprookje van Phoebe. Hierdoor ontwikkelen de twee een speciale band en op een bepaald ogenblik geeft de lerares aan Phoebe een goede raad die ik regelmatig herlees en die mij al heel vaak tot steun is geweest. Ik schrijf het citaat hier in zijn originele versie, dus in het Engels :
"At a certain point in your life, probably when too much of it has gone by, you will open your eyes and see yourself for who you are, especially for everything that made you so different from all the awful normals, and you will say to yourself : "But I am this person". And in that statement, that correction, there will be a kind of love."
Dus blijf jezelf, leef het leven dat voor jou bedoeld is. En als je niet weet welk dat leven is, welk het pad is dat je moet begaan, ga dan op zoek naar dit pad. Probeer het leven uit, zoek, zoek zoek... Misschien moet je je hele leven zoeken, maar dat is nog steeds beter dan te berusten in een leven dat niet echt het jouwe is.  Ik hoop dat dit citaat ook voor jou lieve lezer een steun kan betekenen in de zoektocht naar jezelf...
Ik wens je een goede nacht en morgen gezond weer op. Zorg goed voor jezelf.
Groetjes,
Els

Hallo allemaal,

Het gaat steeds beter met het Copic-Marker-kleuren al heb ik in het begin toch wat moeten oefenen.  De meeste technieken heb ik trouwens van de vele Youtube - tutorials afgekeken en bij deze wil ik dan ook iedereen bedanken die de moeite heeft gedaan om zijn/haar kennis met de wereld te delen. Ik besef natuurlijk heel goed dat ik nog wel wat workshops zal moeten volgen vooraleer ik het goed onder de knie krijg maar het begin is toch al gemaakt.  Onderstaand "diva-kaartje" heb ik in grijs- en roodtinten gemaakt (ben vergeten de kleurnummers te noteren, dus daar zal ik in de toekomst wel proberen aan te denken) . De stempel is van Stamping Bella en het papier voor de kaart komt uit de Action waar je trouwens voor weinig geld hele toffe spulletjes kan vinden voor het maken van kaarten en ook voor scrapbooking.
Het kleuren met de Copic Markers bevalt me trouwens heel goed : het is leuk, spannend en ontspannend tegelijkertijd. En verslavend : als je er mee begint, kun je niet stoppen...  ;-)

Hier volgt het kaartje :

Lieve groetjes,
Els

Mijn eerste kaartje, pocketalbum en gepimpt tasje

Hallo lieve mensen,

Ik kan jullie met trots mijn eerste kaartje laten zien (helemaal zelf ingekleurd met mijn gloednieuwe Copic markers). Het is nog maar een heel eenvoudig kaartje dat ik samen met een pocket fotoalbum in een gepimpt zakje gemaakt heb voor Monique, onze begeleidster in de empowermentcursus waar ik ook nog eens het geluk mocht hebben  hele lieve mensen te leren kennen met wie ik een aantal intensieve, spannende en uitdagende weken heb mogen doorbrengen. Allemaal bedankt daarvoor en natuurlijk nog eens een speciaal dankwoordje aan Monique die ons feilloos door de hoge golven heeft geloodst.

Hier volgen de foto's :

De papiercollectie is Hippie Chique van DCWV en voor de rest heb ik een heleboel spulletjes gebruikt die ik thuis nog had liggen, kwestie van te recycleren...  ;-)))

Lieve groetjes aan iedereen,

Els