In de voetsporen van de Impressionisten (deel 4)

Hallo iedereen,

Onze voorlaatste nacht in Frankrijk brachten we door in Eu, een kleine gemeente in het Franse departement Seine-Maritime (regio Haute-Normandie), in een toch wel bijzondere B&B: “La Maison de Paul B”. Het was de voormalige woning van ene Paul Bignon (°1858 - ⁺1932), een Frans politicus en burgemeester van de stad Eu van 1892 tot 1932 en we kregen "La Chambre de Paul B." toegewezen.

De gastvrouw heeft de B&B helemaal zelf ingericht waarbij ze met heel veel respect voor het verleden toch een moderne toets aan het geheel heeft weten te geven door antieke en moderne elementen samen te brengen. We hadden bijvoorbeeld een gigantisch grote badkamer (met het oorspronkelijke bad en de oorspronkelijke wastafels) waarin zij dan weer moderne schilderijen had aangebracht.

Ook onze Vince voelde zich meteen thuis en de pret werd alleen nog maar groter toen hij van de gastvrouw vrij mocht rondlopen. 

Van Eu ging het ’s anderendaags naar de Abdij van Valloires, een abdij die door de Cisterciënzers in de 12e eeuw in de Franse gemeente Argoules werd gesticht.

De huidige gebouwen dateren uit de 18e eeuw en ze is de enige intact gebleven cisterciënzerabdij uit die eeuw in Frankrijk. De abdij is vandaag de dag vooral bekend omwille van zijn prachtige tuinen die voor het publiek toegankelijk zijn. Ondanks de donkere wolken die boven de abdij samenpakten, bleef het toch droog die ochtend en konden we heerlijk genieten van al het moois dat deze tuin (zeg maar park) te bieden had.

In de abdij zelf kregen we van een deskundige (Franstalige) gids een boeiende uiteenzetting over de geschiedenis en de huidige bestemming van de abdij. Behalve dat ze heden ten dage een opvangcentrum voor gedragsgestoorde kinderen is, kan je ook trouwen in de abdijkerk (wachtlijst van minstens een half jaar tot een jaar!) en kun je er je huwelijksfeest laten doorgaan.  't Is maar een idee ... 

Van daaruit zetten we onze reis verder door het prachtige Picardische landschap richting  Montreuil-sur-Mer waar we onze beentjes strekten op een wandeling door de stad en op de oude stadsvestingen. 

Onze volgende halte Le Touquet-Plage-Paris, dé mondaine badstad aan de Picardische kust viel dan weer een beetje tegen, maar we zijn er dan ook maar eventjes uitgestapt. Misschien moeten we een volgende keer gewoon wat meer tijd uittrekken om dit stadje te ontdekken.

Van Le Touquet ging het verder naar Wimereux, onze laatste slaapplaats.

Na 8 hotels hadden we het zo ongeveer gehad met het in- en uitladen van onze koffers en we (vooral Theo) waren blij dat het weer eens een gewoon hotel met een lift was in plaats van twee verdiepingen met de koffers over de trappen te moeten zeulen. Ons “laatste avondmaal” hebben we genuttigd in Boulogne-sur-Mer (ongeveer 7 km. van Wimereux) maar we waren té moe om de stad nog te gaan verkennen en we zijn op tijd ons beddeke in getrokken want we hadden voor de volgende dag toch nog wel één en ander op de planning staan.

Op weg naar huis hebben we nog Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez aangedaan, twee vooruitstekende  kapen aan de Opaalkust die dankzij hun indrukwekkende krijtrotsen een echte toeristische trekpleister zijn ondanks het feit dat ze respectievelijk, slechts 50 en 135 meter boven de zeespiegel liggen. Vanop de kliffen kan je bij goed weer makkelijk de krijtrotsen  van de Engelse Kust zien, ... en we hebben ze gezien, al was de lucht boven de Noordzee eerder mistig te noemen.

Het was er heerlijk rustig en in het glooiende landschap tussen de twee kapen zou ik eeuwig kunnen rondtoeren. Hier een huisje bij de zee hebben … een mens mag al eens dromen nietwaar...

Vandaaruit ging het via Calais richting België. En geloof het of niet, we waren de grens nog maar net voorbij of de Belgische miezer-regen plenste al op onze voorruit! Onze laatste stopplaats voor het naar huis rijden was het Flanders’ Field Museum te Ieper. Niet dat dat ook nog maar iets met de Impressionisten te maken heeft, maar Theo wilde dit museum al zo lang eens bezoeken en nu lag het op onze weg. Het nieuwe museum in de oude lakenhallen in het centrum van Ieper herbergt de hele geschiedenis over de eerste wereldoorlog en is op zijn minst interessant te noemen, maar echt vrolijk word je er niet van.

Desalniettemin trokken met een blij gemoed weer huiswaarts, beladen met vele gelukzalige herinneringen aan de mooie dingen die we op onze reis gezien hadden en aan de lieve mensen die we ontmoetten in de huizen waar we welkom waren om weer opnieuw te beginnen dromen van toekomstige reizen en avonturen die nog in het verschiet liggen…

Bedankt voor je bezoek aan mijn blog en geniet nog van de laatste uurtjes van het weekend!

Lieve groetjes,

Els